Spaanse bureacratie en ontstresstherapie?

Wil jullie toch even mededelen dat dit alweer mijn 29ste bericht is. Ik ehb in de afgelopen 8 maanden jullie al 29 keer op de hoogte gehouden. Best leuk om ook weer eeens berichten terug te lezen en die rare foto´s te bekijken.

Vanmorgen had ik eindelijk weer eens een idee dat ik echt in een ander land woon, ik stapte naar buiten een warm zacht windje blies de zonnestralen mijn kant op, heerlijk een beetje buiten ontbijten (wel met een trui!!) en Tijger uitlaten op het terrein hier ´s ochtends vroeg. Daar geniet ik wel weer van. Ook heb ik alweer een leuk cafeetje ontdekt (in Vera), waar de spanjaarden van mijn leeftijd koffie gaan drinken tussen tien en elf. Dat is hier gewoonte, iedereen gaat tussen tien en elf koffie drinken met een tostada met tomaat en olie en peper en zout. Best leuk, helaas is dat voor mij niet haalbaar, want er zijn zoveel dingen die gedaan moeten worden, dat het er steeds tussendoor glipt. Soms doe ik het wel en geniet ik van mijn cortado (een soort espresso met een klein scheutje melk) en mijn tostada tomaat en jamon serrano. Dat is hemels en moet je geprobeerd hebben. Is niets voor vegetariers, sorry Atts, dat begreep je waarschijnlijk al.

Met Tijger gaat het goed, ze groeit als kool en ik hoop dat ze nu toch wel eens bijna uitgegroeid is. Zonder aan gewichtheffen te doen, kan ik haar nauwelijks meer met één hand optillen. Ze heeft Frummel gemist, die mee was met Irene en Henri naar Nederland. Toen heeft ze al haar energie op mij gebotvierd. En ik kan wat hebben, maar kleine hondjes hebben wel heel veel energie.

Wat zakelijk nieuws: omdat Henri naar Nederland is om te praten met investeerders, ben ik met Paula, de architect, meegeweest om te praten met de wethouder van Cuevas del Almanzora. Dat gesprek verliep een stuk beter dan het gesprek met de burgemeester. Het document wat we hebben gemaakt met een uiteenzetting van het plan mocht direct door naar de secretarie, die de stukken voorbereid voor de vergadering van de burgemeester en wethouders. We zouden dan deze week de uitslag krijgen, maar zoals het een echte spanjaard betaamt, is het stuk niet besproken in de vergadering en wordt het pas volgende week. Ik kan hier heel kwaad om worden, echt waar, want ik zorg dat ik op tijd ben en zij laten me gewoon zitten. Helaas kan ik er ook echt niets aan veranderen, dus wachten we de volgende vergadering af. Ik heb wel aan Paula gevraagd of zij haar invloeden binnen de gemeente Cuevas wil laten gelden... Maar ik moet hier echt aan gaan wennen, want dit schijnt heel vaak aan de orde te zijn!

Verder zijn we druk geweest met het voorbereiden van de gesprekken met de investeerders, lange dagen en zelfs in het weekend gewerkt. Het resultaat ziet er naar mijn idee goed uit en de gesprekken zullen volgende week plaatsvinden.

Soms baal ik er echt van dat ik zo ver zit van alles en iedereen, Marjon moet naar het ziekenhuis voor een zware operatie en ik zit hier me druk te maken op afstand. Gelukkig is er telefoon en email, maar dan merk je nogmaals dat dat soort dingen vreselijk lastig zijn. Lieve Jonne, ik denk heel veel aan je, ik zie je waarschijnlijk volgende week.