Eindelijk resident

Uitgeschreven uit Nederland had ik al gedaan in september toen ik even over was, maar ik was nog niet ingeschreven al resident (wonend) in Spanje. Nu eindelijk na alle bureaucratische onzin, heb ik mijn kaart (tarjeta de residentia) in ontvangst kunnen nemen. En dat kostte best nog wel wat moeite. Via de accountant moet je een formulier invullen dat je resident wilt worden in Spanje. Nou dat kan niet zomaar daar moet apart een afspraak voor gemaakt worden bij een dependance van de nationale politie, de guardia civil nacional. Dat zijn geen lieverdjes zal ik jullie vertellen. Je krijgt uiteindelijk een afspraak met een tijd en bij een speciale tafel na 3 maanden. Wij togen naar Almeria, want Irene moest haar tarjeta laten verlengen. We werden behandeld als beesten, we moesten buiten “het fort” staan te wachten in een enorm lange rij en per twee mochten er personen naar binnen. Je begrijpt dat het geen gezellige boel is, een heleboel zuidamerikanen willen naar Spanje emigreren (makkelijk vanwege de taal) en zijn bloednerveus of ze wel worden toegelaten. Nadat we onbeschoft behandeld worden door een agent, krijgen we de slappe lach en mogen we op onze beurt naar binnen. Daar moet je je pasfoto´s inleveren en je vingerafdruk zetten, die komt op je kaart. Zo ben je altijd te identificeren, zeggen ze. Na anderhalve maand mag je je echte kaart komen ophalen. Ik moet zeggen, ik sta er mooi op met een pasfoto die ik gelukkig in de zomer nog heb gemaakt! Toch fijn om na 7 maanden resident te zijn.

Ik heb me van de week voor het eerst echt heel boos gemaakt op die ambtenaren hier van de gemeente Pulpi. Ik tracht al 3 weken een plan van ze los te krijgen dat openbaar is nota bene, maar de gemeentesecretaris is ziek. En niet zomaar ziek, maar overspannen en het is niet duidelijk wanneer hij weer terug komt. In Nederland lijkt dat geen probleem, maar hij heeft de sleutel van de kastw aarin die tekeningen liggen. Geen probleem zou je zeggen, er zijn altijd anderen die de sleutel van de kast hebben. Helaas, verkeerd gedacht, niemand heeft de sleutel van de kast. Goed, dan heeft er vast wel iemand contact met de gemeentesecretaris, want die is nou eenmaal ziek en als goeie collega´s... Neehoor, ze hebben afgesproken dat niemand contact met hem zoekt. Het stoom kwam uit mijn oren toen de man van het kadaster het mijn in het russisch probeerde uit te leggen. Hij zei dat het in zijn beste duits was, maar ik was woest. Ik riep hem toe dat het niet mijn probleem was dat zijn baas ziek was. Hij draaide zich om en zei: ook niet het mijne. Ik heb mijn tas gepakt en ben weggegaan. Daar kan je toch niets mee? Na een uur was ik lichtelijk mijn boosheid iets kwijt en ben naar de de burgemeester gestapt. Zij moet toch allerminst weten dat haar organisatie niet functioneert omdat de gemeentesecretaris ziek is en openbare plannen dus al 3 weken niet openbaar zijn. De secretaresse ging zich er ook mee bemoeien en heeft de man van het kadaster er nog eens bij gehaald. Ze vond zijn verhaal ook zo logisch en snpate niet waarom ik een afspraak wilde met de burgemeester. Nu verblijft de burgemeester een week in Madrid voor een congres, over toerisme en woensdag kon ze voor het eerst. Ik heb een afspraak voor woensdag.

Van het weekend zou ik eigenlijk naar Granada gaan, maar ik heb gewerkt het weekend aan een plan dat we de wethouder van Cuevas de Almanzora en (nu dus makkelijk toch meegenomen) de burgemeester van Pulpi gaan voorleggen. Eerst maar eens kijken of ze het idee wat vinden en dan kunnen we verder met de uitwerking van de plannen. Het schiet ineens allemaal op, wie weet. Want het stuk grond konden we niet vasthouden voor een week of 6, dus het is een race tegen de klok. Wordt vervolgd.