Plakjes kaasfondue en een bijna doodervaring

Even weer een update van mezelf. Na al die lovende verhalen wordt het toch weer eens tijd voor de Carlijn Jones blunders.

Ik kan niet goed koken, heb er weinig gevoel voor en voor jezelf koken is ook helemaal niet leuk. Ik heb wel een aantal specialiteiten die ik goed kan maken, maar als mensen vaker dan 5 keer komen eten, dan beginnen de specialiteiten van voor af aan. Dus vijf keer variatie. Daarom was ik natuurlijk altijd zo goed in het uitnodigen van mezelf bij andere mensen.... Ik heb al eens de fout gemaakt vrienden uit te nodigen voor een kaasfondue toen ik nog in Hilversum woonde. Finaal mislukt. Een bal kaas en de rest was de wijn die niet meer opgenomen wilde worden door de kaas. We zijn naar de winkel gegaan om zakjes kaasfondue te halen, want die kan gewoon niet mislukken.

Ik, met mijn dappere gedrag, dacht dat de vorige keer de fondue was mislukt doordat Monique in de kaasfondue roerde (sorry Monique, ik wil jou echt niet de schuld geven). Maar niets is minder waar. Ik heb hier tegen mijn spaanse vrienden opgeschept over mijn specialiteiten en dat ze niet vaker dan 5 keer mochten komen eten. Ze wilden beginnen met de kaasfondue. Dus zo gezegd zo gedaan, mijn moeder nog een keer gebeld voor extra bevestiging van het recept, het kon niet misgaan. Inkopen gedaan, nog even naar het strand geweest en heel snel koken. 22 uur hadden we afgesproken en heel langzaam aan kwam iedereen binnendruppelen en Ana was al driftig in de kaasfondue aan het roeren en ook deze keer leek het of de kaasbal verzadigd was van de witte wijn. Ik ben gaan roeren, roeren, meer kaas, roeren, in de mixer, alles geprobeerd, maar het werd alleen maar erger. Ik wilde de kaasfondue weggooien, maar ze wilde hem perse proeven. We hebben hem op tafel gezet, in plakjes gesneden en op de stokbroodjes geplakt.

Ik had vroeger, als kind, een nachtmerrie dat we aan het strand lagen en werden opgegeten door enorme zeemonsters. Badend in het zweet werd ik dan schreeuwend wakker. Ik kan nu een nieuwe nachtmerrie aan deze toevoegen, een auto waarvan de remmen het niet deden. Helaas was dit niet nu geen nachtmerrie, maar werkelijkheid.

Heb net woensdagavond mijn auto opgehaald bij de garage, want de stuurbekrachtigings- vloeistof kwam weer eens uit mijn motor zetten. Ik reed gister van Cuevas naar Vera en mijn stuur draait weer heel zwaar. Ik zie allerlei lichten verschijnen op mijn dashboard en probeer te remmen, maar dat ging niet. Ik handelde heel instinctief door op mijn koppeling te remmen, dus terug te schakelen en ben een inrit ingedoken van een bedrijfsterrein en heb hem op de handrem gezet. Daarna heb ik een kwartier tegen het hyperventileren aan gezeten en zat trillend in de auto. Ik dacht dat ik dood ging. Huilend heb ik de garageman gebeld en nadat hij onder de motorkap had gekeken zei hij dat de remband versleten was (ofzo). Hij is hem aan het maken, maar ik moet nog even nadenken over het instappen in deze auto!