Fijn zo´n huisje?

Ik heb mijn eerste weekend in mijn huis doorgebracht! Er staat nog geen koelkast of gasfornuis, dus het is wat improviseren, maar geslapen en gedouched heb ik er wel! Mijn kleren zijn allemaal verhuisd en er staan 2 banken, ik heb een grote kast en de schilderijen die mijn moeder voor me gemaakt heeft door de loop der jaren heb ik al uitgepakt. Ze zijn nog niet opgehangen, sorry mam. Het is nog wat leeg en het klinkt nog wat hol, maar dat wordt gauw genoeg gevuld. Aan het eind van november zal de container aankomen en kan ik mijn eigen spulletjes en mijn eigen tafel neerzetten. Gistermiddag zat ik in het zonnetje op mijn terrasje voor het huis te genieten als een kat in de zon. Ik ben een gelukkig mens.

Voor het afscheidsfeestje van Gerbi, moesten we eerst even ons gezicht laten zien bij de doopmis van Stalin Javier. (Niet te geloven zo´n naam, toch? Maar ze hebben ergens een naam gehoord en vonden het wel mooi, zonder na te vragen en verder te kijken!). Wij waren helemaal opgetut, in mantelpak nota bene... In Nederland wordt er een hele dienst omheen gebreid, hier niet. Het is even 40 minuten met 6 baby´s en hun ouders op een rijtje en alle belangstellenden en familieleden eromheen. Daarna worden de ouders geacht om 50 euro te betalen om het kind te laten inschrijven in de kerk. En dat was het... We hebben nog een walgelijk prachtig kado gekregen, echt kitsch omdat we aanwezig waren bij de mis. Het was wel echt een mooie kerk. Daarna is er nog een receptie waar ze allerlei kado´s in ontvangst kunnen nemen en iedereen krijgt een stuk taart. Een taart van 1.20 meter in babyblauw waar je glazuur van je tanden al vanaf springt door er alleen maar naar te kijken. Helaas zijn we niet naar de receptie geweest, want we hadden Gerbi´s afscheidsetentje op een Hollands tijdstip (20 uur).

Het afscheidsfeestje van Gerbi was erg geslaagd. Fran, het vriendje van Nadia, heeft heerlijke paëlla gemaakt, zo krijg je ´m nergens. Hij wilde mij het geheim van zijn gerecht niet prijsgeven, dus ik hoop voor jullie dat ik de, inmiddels ingevroren, paëlla voor die tijd nog niet heb opgegeten. Weinig kans, want komende twee weken passen Benny en ik op het huis: de verhalen over mijn kookkunsten zijn mij al vooruit gegaan, dus ik denk dat de paëlla eerder op is dan gewenst! De bananensplit was natuurlijk weer een Hollandse lekkernij en Fran wilde best vaker paëlla maken als Henry de Hollandse toetjes erna maakt! Ik vond het wel een goeie deal.

Zondag zat ik te kijken naar Scream 2 op de Hollandse TV. Bijna iedereen was al naar bed en Dirk zat al te knikkebollen. Ik niet, ik zat te griezelen op de bank. Dirk had inmiddels het plan gevat om nar bed te gaan en ik vroeg hem of hij alle lichten uit wilde doen. Ik zat heel alleen in het donker op de bank en ineens besefte ik dat ik nog naar huis moest: het donker in en nog 200 meter naar beneden naar mijn eigen huisje. Prompt overwoog ik om toch maar op de bank te blijven slapen... Straks heb ik mijn dvd speler hier en dan huur of koop ik Scream 2 wel, dan hoef ik niet meer door het donker naar huis... Fijn zo´n eigen huisje...