frikadellen, gehaktballen en kroketten

Beetje een rare week. Gerbi gaat haar spaanse thuis verruilen voor een appartementje op een woonboerderij in Nederland: ze gaat op haarzelf wonen. Dit is best een spannend iets, want Gerbi is licht geestelijk gehandicapt. Ze zit hier op een instituut waar allemaal gehandicapte mensen verblijven en zij gaat daar doordeweek heen. Alleen zij valt nogal uit de toon, aangezien zij beter is dan de rest, maar ook weinig spaanse spreekt. Ze is daar nogal ongelukkig. Volgende week vliegt ze samen met Irene naar Nederland om spullen te kopen om haar appartementje te kunnen vullen. Sinds het nieuws haar bekend is, is zij al dagen aan het inpakken: wat moet wel en wat moet niet mee. En aanstaande zaterdag hebben we haar afscheidsfeestje. We gaan paëlla eten met bananensplit toe en ´s avonds nog even op stap.

Dat heb ik afgelopen weekend ook gedaan: op stap met de mannen die hier voorlopig even verblijven. Dan heb ik het over Benny, de stageloper van 21 en Dirk de loodgieter van rond de 50. Dat is best grappig om daarmee op stap te gaan, ze zijn namelijk best verschillend: Benny is een zogenaamd stoere jongen en Dirk is eigenlijk een beetje een vreselijk grappige sul. We zijn lekker Mexicaans wezen eten en daarna naar een strandnachtclub El Mar salada (de zoute zee). Daar had ik nog niet van gehoord, zo zie je maar dat je enorm veel mist als je toch de taal nog niet helemaal beheerst. Ik heb daar de mannen even de voetjes van de vloer laten tillen. Werd nog even ten dans gevraagd door een spanjaard... Helaas was hij niet leuk genoeg. Benny had van een Equadoriaanse jongen gehoord dat er een discotheek was waar we heen moesten. En daar zijn we geweest: ik heb eigenlijk alleen maar met oude equadorianen gedanst die niet verder dan mijn borsten kwamen. Wel grappig hoor, maar zo´n slow nummer en dan zo´n hoofd tussen je borsten vonnik niet echt wat.

Aanstaande zaterdag heb ik een doopfeest van de zoon van een 23 jarige equardoriaan die bij ons werkt. Efrain en Edgar werken hier: repareren, bouwen en maken alles: nu een heleboel zaken aan mijn huisje, ze gaan straks verder met de logeerkamer en het kantoor dat ook beneden komt. De huiskamer in het grote huis boven gaan zij straks ook mee verder. Vandeweek heb ik hun papieren opgehaald dat ze een contract hebben, ze kunnen blijven in Spanje en dat geeft hen een hele hoop zekerheid. Maar goed, dat doopfeest is natuurlijk wel iets leuks om mee te maken en als “ manager” kan ik natuurlijk niet wegblijven. Eerst is er een dienst in de kerk en daarna is iedereen uitgenodigd voor het eten in de chinees. Grappig wat voor een andere gewoonten ze hier hebben. Ik zal jullie berichten over hoe het was.

Nog iets anders: maandag en dinsdag zijn we voor de verandering weer eens vrij. Dit komt omdat op dinsdag het 1 november is en in Spanje wordt dan Allerzielen gevierd. Iedereen gaan bloemen en kaarsen brengen naar een geliefde op het kerkhof. ´s Avonds is er een dienst op het kerkhof en maandag nemen ze gelijk ook maar meteen vrij. Geen idee of ik misschien even ga kijken op het kerkhof (misschien niet zo netjes), maar ik wil jullie natuurlijk wel alles kunnen vertellen!

Nog een fout nieuwtje: ze hebben het hier in huis al vaker gehad over de Cactusbar. Dan is echt het verschrikkelijkste voor woorden: een Nederlandse bar, waar je kroketten, frikadellen en gehaktballen kan eten, maar zo voor spaanse begrippen gewoon ongezellig met tl lichten binnen. Toch had ik een excuus om daar een keer naar toe te gaan buite het feit dat je soms ook wel eens enorm trek kan hebben in een frikandel speciaal of een Hollandse kroket: ik moet toch de klanten van de camping kunnen vertellen waar je wat kan vinden en of het leuk is daar! Nou, een aanbeveling wordt het niet, hoewel de bediening best aardig is.