Ik word oud

Ferias zijn feesten die stammen uit vroeger tijden. Ooit heeft eens iemand bedacht dat omdat er weinig feestdagen waren in de kleine dorpen dat deze dorpen feesten nodig hadden. En dat wordt nu nog steeds gevierd, meestal wordt daar een heilige, een santo aan verbonden (heeft het natuurlijk iets meer status: nu santo Cleofon). Een paar weken geleden was er de feria van Garrucha dat dan ongeveer 5 dagen duurt. De feria van Mojacar is ook al geweest en afgelopen week van woensdag tot en met maandag was het feest in Vera, op het terrein van de openlucht huishoudbeurs. Kermis, eettentjes overal, markttentjes, muziek, drank, terrassen, feest, kinderen in flamencojurken en van die mooie mannenkostuums en veel, heel veel mensen uit alle omstreken. Helaas ben ik niet tot koningin gekozen, misschien in de toekomst!

We zijn met de collega´s van Nadia op stap geweest en Fran (de vriend van Nadia) en een vriend van Fran, Wendy, Gerbi en ik. Veel dansen, veel gek doen, maar toen Gerbi gister zei dat we nu feria konden vieren in Huercal Overa, dacht ik: “Niet nog een keer.” Ik heb drie dagen feestgevierd, van vrijdag tot en met zondag en ik had tot en met maandag hoofdpijn, zelfs nadat ik zondag niets gedronken had. Ik kan het niet meer aan, ik word echt te oud voor dit soort dingen... Eigenlijk begrijp ik het ook niet helemaal, we gaan pas weg om half één, normaal lig ik dan al een uur te slapen, maar eerder is het niet leuk wordt mij verteld. En dan om 3 uur, half vier heb ik het al wel weer gehad, dan wil ik wel weer naar huis, terwijl het feest echt nog in volle gang is. Even wat eten (gepofte aardappel met alles erin!!! Maar ik mis mijn broodje falafel) en dan ga ik maar, lopend, want stel je voor dat ik wat wil drinken. Bovendien is het zo druk met auto´s dat ik hem beter thuis kan laten staan, want we moeten nog een eind lopen.

Vorig jaar, op vakantie hier in Vera, zijn we ook naar de feria geweest en heb ik enorm gedanst met een gitana (zigeunerin) bij de chupiteria: dat is een soort haringkar die alleen maar kleine glaasjes wijn schenkt voor € 1 per glaasje en die moet je adje drinken. Dit jaar kwam ik haar weer tegen en ze herkende me gewoon nog na vorig jaar. We hebben even staan kletsen. Ik zal haar vast nog wel eens tegenkomen....

Nu ben ik weer aan het werk, de beurs van barcelona aan het voorbereiden (wie staan daar, wat is belangrijk voor ons en met wie willen we praten), leveranciers bellen van bijvoorbeeld Big Bags voor bomen die getransporteerd moeten worden, en ik ben in afwachting van het antwoord van de makelaar. We hebben het stuk grond namelijk gereserveerd en de families van wie die twee grondstukken zijn hebben ja gezegd tegen het bedrag dat we hiervoor bereid zijn te betalen. Nu wordt het stuk grond doorgemeten en bekeken of de kans groot is dat we de vergunningen voor de camping kunnen krijgen, zodat we die zaken kunnen regelen alvorens we het stuk grond daadwerkelijk kopen.

Alle computers lopen op accus, omdat stroom nogal eens uitvalt. Om half vier kwam Gerbi mij wekken, want haar computer op haar kamer liep te piepen. Ik eruit en ben met Gerbi (want zo´n held ben ik dan weer niet! In het donker!) naar de stoppenkast (die is buiten) gelopen. Het was de hoofdschakelaar en die wilde ook niet meer aan. Dat kan natuurlijk allemaal niet te lang, want er staan hier twee vriezers, 3 koelkasten en dat heeft natuurlijk continu stroom nodig. Vannacht konden we niets doen, maar vanmorgen zagen we ineens wat het was: kortsluiting: de kraan van de wasmachine lekte en de stekkers lagen in het water. Inmiddels heb ik gedweild en is de kraan van de wasmachine gemaakt en hebben we dus weer stroom zoals jullie kunnen merken. Vele avonturen hier in het spaanse zuiden.